Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej
kaplica
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Skomielna Czarna

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół łaciński

Wezwanie

Nawiedzenia NP Marii

Położenie na mapie gminy Tokarnia
Mapa konturowa gminy Tokarnia, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica dworska w Skomielnej Czarnej”
Ziemia49°43′39,9101″N 19°50′14,8063″E/49,727753 19,837446

Kaplica dworska pw. Nawiedzenia NP Marii w Skomielnej Czarnej – drewniana kaplica z końca XVIII w. położona w Skomielnej Czarnej na zboczu wzgórza Kokorzyk w Beskidzie Makowskim.

Pod koniec XVIII wieku władająca wsią rodzina Łodzińskich ufundowała małą drewnianą kaplicę. W drugiej połowie XIX wieku została ona rozbudowana: wydłużno nawę, dobudowano wieżę[1]. Od 1927 roku pełniła funkcję kościoła filialnego.

Ołtarz w kaplicy

Kaplica jest drewniana, jednonawowa, o konstrukcji szkieletowej, oszalowana deskami od zewnątrz i w środku. Prezbiterium wieloboczne. Nad nawą, która została dobudowana w drugiej połowie XIX wieku, wznosi się wieża zakończona hełmem. Obok mniejsza wieżyczka z sygnaturką. Ołtarz neobarokowy z obrazem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Na ołtarzu widoczne są herby Radwan (herb rodziny Łodzińskich) i Trąby (herb rodziny Jordanów)[2]. Kaplica nie jest orientowana na linii wschód-zachód.

Kaplica wraz z zabudowaniami dworskimi była przed II wojną światową własnością Kasy Chorych, która organizowała tu kolonie dla dzieci. Po przekazaniu odbudowanego dworu zakonowi Kapucynów prowadzących tam dom rekolekcyjny, kaplica została własnością ZUS, który jest następcą prawnym przedwojennej Kasy Chorych. Lokalna parafia jest jedynie użytkownikiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Magdalena Michniewska, Artur Michniewski, Marta Duda, Marta Wypych: Kościoły drewniane Karpat - Polska i Słowacja. Rewasz, 2007. ISBN 83-89188-43-0.
  2. Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki: przewodnik. Rewasz, 2009. ISBN 978-83-89188-41-0.